Σχετικά με την APLS Hellas

Ιστορικά και διοικητικά στοιχεία: Τα πρώτα πιλοτικά Σεμινάρια άρχισαν στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1992. Δημιουργήθηκαν από μια μικρή ομάδα ειδικών στην επείγουσα παιδιατρική, παιδοχειρουργική, αναισθησιολογία και επείγουσα ιατρική. Η πολυσυλλεκτική φύση της ανάπτυξης και της εμπέδωσης του προγράμματος ήταν το κύριο όπλο στην προσπάθεια μιας ομαδικής προσέγγισης στη διαχείρισή του.

Τα αρχικά πιλοτικά Σεμινάρια έδωσαν την ευκαιρία στην Ομάδα Εργασίας (Working Group), να τροποποιήσει το περιεχόμενο του προγράμματος, προσδίδοντας την αναγκαία συνάφεια και εκπαιδευτική καταλληλότητα. Το πρώτο επίσημο Σεμινάριο παρουσιάστηκε το 1992,υπό την αιγίδα του British Paediatric Accident & Emergency Group, μια ομάδα ειδικών του Βασιλικού Κολεγίου Παιδιατρικής και Υγείας του Παιδιού, του Ηνωμένου Βασιλείου. Ξεκινώντας από τη Μ.Βρετανία, το APLS έχει σήμερα εγκατασταθεί στην Αυστραλία, Ν.Ζηλανδία, Ολλανδία, Πορτογαλία και Ν.Αφρική και σε πολλές άλλες χώρες. Τροποποιημένες εκδόσεις του προγράμματος για εφαρμογή σε χώρες με μικρότερη πρόσβαση στην τεχνολογία της Υγείας, έχουν βρει εφαρμογή σε χώρες όπως η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και η Νιγηρία.

Στην Ελλάδα, το Σεμινάριο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2001 στην Αθήνα(Πανελλήνιο Παιδοχειρουργικό Συνέδριο, Καβούρι), διαμορφώνοντας τους πρώτους 23 διαπιστευμένους Διασώστες Παιδιών (APLS Providers) και ακολούθησε :

  • τον Ιούνιο του 2002 στο Ηράκλειο (Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο),

  • τον Νοέμβριο του 2002 στη Λάρισα (Πανεπιστημικό Νοσοκομείο),

  • τον Οκτώβριο του 2003 στην Πεντέλη (Νοσοκομείο Παίδων),

  • τον Ιανουάριο του 2004 στο Ηράκλειο (Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο),

  • τον Ιούνιο του 2004 στη Ρόδο (ΠΕΣΥ Ρόδου)

  • τον Οκτώβριο του 2004 στη Λευκωσία (Νοσοκομείο Παίδων «Μακάριος») μετά από πρόσκληση και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας της Κύπρου

  • τον Δεκέμβριο του 2004 στην Αθήνα (Γενικό Νοσοκομείο Νικαίας)

  • τον Απρίλιο του 2005 στην Αθήνα (Νοσ. Παίδων Π&Α.Κυριακού)

  • το Μάιο του 2005 στο Ηράκλειο(Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο)

  • τoν Oκτώβριο του 2005 στη Λάρισα (Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο)

  • το Νοέμβριο του 2005 στην Αθήνα (Νοσ. Παίδων Αγία Σοφία)

  • το Φεβρουάριο του 2006 στη Θεσσαλονίκη (ΕΚΑΒ)

  • το Μάιο του 2006 στην Αθήνα (Εκπαιδευτικό Κέντρο Simuland)

  • τον Ιούνιο του2006 στο Ηράκλειο (Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο)

  • τον Οκτώβριο του 2006 στη Λευκωσία (Νοσοκομείο Παίδων «Μακάριος») μετά από πρόσκληση και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας της Κύπρου

  • το Φεβρουάριο του 2007 στην Αθήνα (Εκπαιδευτικό Κέντρο Simuland)

  • τον Απρίλιο του 2007 στην Κέρκυρα (9ο Δημοτικό Σχολείο Καπουτσίνων)

  • Toν Μάιο του 2007 στην Αθήνα (Νοσ. Παίδων Π&Α. Κυριακού)

Σε ότι αφορά στα Σεμινάρια της Κύπρου, αυτά έτυχαν ιδιαίτερης αποδοχής και επιτυχίας, αφ΄ενός διότι η Κύπρος βρίσκεται στο ξεκίνημα της οργάνωσης της εκπαίδευσης στην Επείγουσα Ιατρική και ιδίως για παιδιά, αφ΄ετέρου διότι για πρώτη φορά το σεμινάριο εξήχθη από μια περιφερική ως προς το Ηνωμένο Βασίλειο χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, σε μία άλλη χώρα.

Η λίστα αναμονής για τα επόμενα Σεμινάρια είναι μακρά, εκφράζοντας την υψηλή ζήτηση για το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό αντικείμενο.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 354 Έλληνες και 44 Κύπριοι διαπιστευμένοι στο ALSG Διασώστες Παιδιών,ενώ από τον Ιούνιο ήδη του 2002, μετά από ειδικό Σεμινάριο (Generic Instructor Course) στο Ηράκλειο, διαμορφώθηκε το ελληνικό τμήμα του APLS, αποτελούμενο από μια ομάδα 12 διαπιστευμένων Εκπαιδευτών (APLS Instructors), στο οποίο ανατέθηκε από τη Μ.Βρετανία, η αυτονομία και η διαχείριση του προγράμματος, υπό την πιστοποίηση και τον διαρκή έλεγχο ποιότητας του Advanced Life SupportGroup (ALSG), στο οποίο υπάγεται και το APLS. Το Σεμινάριο αυτό, (Instructor Course) επαναλήφθηκε στο Ηράκλειο, τον Ιανουάριο του 2004, και το Μάιο του 2006 στην Αθήνα εμπλουτίζοντας το δυναμικό του Ελληνικού Τμήματος με άλλους 29 Εκπαιδευτές (συνολικά 41 Έλληνες εκπαιδευτές).

Όπως κάθε εθνική επιτροπή, έτσι και η Ελληνική, συμμετέχει με αντιπρόσωπό της στη Διεθνή Ομάδα Εργασίας του APLS, έτσι ώστε να αξιολογούνται και να ενσωματώνονται με τον κατάλληλο τρόπο, τυχόν τοπικές διαφοροποιήσεις επί της θεραπείας και της αντιμετώπισης των βαρέως πασχόντων παιδιών.